کتاب تاریخ خنده کوششی تأملبرانگیز در واکاوی پدیدۀ خنده، نه بهعنوان واکنشی سطحی و موقتی، بلکه بهعنوان رفتاری ریشهدار در تاریخ، فرهنگ، دین و روان انسان است. نویسنده با الهام از تجربۀ ترجمۀ کتاب تاریخ گریه، بر آن شد تا نیمۀ گمشدۀ این دوگانۀ انسانی را کاوش کند و خنده را نهتنها در نسبت با طنز، هزل و فکاهه، بلکه بهمثابۀ نیرویی سازنده، شفابخش و گاه اعتراضی بررسی کند. اثر پیش رو با بهرهگیری از متون مقدس، منابع تاریخی، آرای فیلسوفان، مشاهدات اجتماعی و تجربههای زیسته، در پی آن است تا چیستی و چرایی خندیدن، مرزها و جایگاه آن را در حیات فردی و جمعی بشر از منظری جامع و متأملانه روشن کند.
در این کتاب، خنده راهی است برای عبور از اندوه مدرن و درمان خلأ وجودی انسان امروزی؛ انسانی که با وجود رفاه مادی، در طوفان تنهایی و بیمعنایی گرفتار آمده است. نویسنده با نگاهی انتقادی به جهان ماشینی و مادیگرای معاصر، خنده را همچون پلی میان جسم و روح، میان انسان و خدا، میان رنج و رهایی معرفی میکند. این اثر، گفتوگویی است میان دین، عرفان، روانشناسی و هنر، که میکوشد نشان دهد خندیدن نه نشانۀ سطحینگری، که نمود ژرفترین لایههای امید، مقاومت و معنایافتگی در زندگی انسان است.