شعر و ادبیات برای شادمان ساختن بشر و تفریح خاطر وی پدید آمده است. هرکس خامه بر گرفته احساسات و افکار خویش را بقالب الفاظ درمیاورد و منظور دارد: یکی آنکه عقده دل خویش را گشوده و آتشی که در سینه دارد با آب شعر و ادب خاموش کند. دیگر آنکه همه کس جز جانوران کج طبع را چنانکه سعدی فرمود بحالت و طرب آورد.