کتاب تاریخچه‌ یک تنهایی طولانی

در طی جنگ جهانی، حکایت یک تبعیدی است که تبعیدگاهش یکی از شهرهای آناتولی است. هیچ کس دری را که او به صدا در آورده است باز نمی‌کند؛ هیچ کس به او کار نمی‌دهد. با انسان‌های سرد و بی‌احساس محاصره می‌شود. با بغرنج‌تر شدن و افزایش فشار اجتماعی این طرد شدگی وحشتناک به گرسنگی تبدیل می‌شود. مرگ تحمیل می‌شود.
تبعیدی در درون جامعه‌ای که حامی نازی‌هاست با آرمان بشریت و با شعر ایستادگی می‌کند. اما گرسنگی و تنهایی حتی امید را هم تحلیل می‌برد و می‌فرساید.
رمان یک تنهایی‌ست که به دست دولت ایجاد شده است؛ از این امر جامعه هم پشتیبانی می‌کند و تنهایی وسیع‌تر می‌شود؛ آشنایان و دوستان حامی می‌شوند و پرتگاه عمیق‌تر می‌شود.
انسان درون آن ویرانی بزرگ به دنبال پیدا کردن راه‌های رشد و ترقی‌ست و همه چیز اسیر بازی زمان می‌شود که همه چیز را درست می‌کند. این یک رؤیایی است که نشان می‌دهد تنها حقیقتی که وجود دارد تنهایی و گرسنگی است.
در "تاریخچه یک تنهایی طولانی" درباره من نوشته‌اید درباره من توضیح داده‌اید یعنی درباره کل تبعیدی‌ها....
آیا این کتاب فقط به خاطر این مورد پسندم واقع شده است که در مورد من توضیح داده‌اید؟ خیر... دردها را خیلی شاعرانه ابراز کرده‌اید؛ بهترین سبک نگارش را برای بیان یک تبعید جگرسوز انتخاب کرده‌اید؛ شما سبکی را انتخاب کرده‌اید که این غربت حزن‌انگیز را به بهترین و زیباترین شکل به خواننده منتقل می‌کند. چه زیبا...
چیزی که از همه این‌ها مهم‌تر است این است که یک زندگی ساده را که در تبعید جریان دارد خیلی استادانه به شکل داستان در آورده‌اید. (عزیز نسین)