می دانم که همه، مرا آدمی پلید و بد ذات می نامند، کوتوله ای هرزه و بی بند بار، دوستانم و زنان زندگی ام، مرا بهتر می شناسند

رایت می کند که چطور یکی می کوشد دیگری را تحت سلطه خود درآورد.

چند عابر در این سو و آن سو می پلکند

می­نویسم، اتفاقی نمی­افتد، نمی­نویسم، اتفاقی نمی­افتد ...

دیوونگی نکنم؟ چه جوری می تونم با شعورم نفس بکشم؟