کتاب پیش رو به بازخوانی روابط چندسویه سینما و شهر و مدرنیته در ایران از سال‌های 1332 تا 1357 می‌پردازد و از دریچه فیلم‌های سینمایی نگاهی به فضای شهری کشور در دوران پیش از انقلاب می‌اندازد.

شخصیت محوری فیلم فرانسوی بچه‌های بهشت، زنی زیبا به نام گارانس است

در صحنه چیزی نیست جز قابی از آدم‌های نمایش که چهره‌شان با روبند پوشیده شده..

آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند...

محمد متوسلانی بی تردید یکی از پدیده های سینمای ایران است

هنرمند زمانی آغاز می شود که مقصودش با نظام شخصی ویژه ی تجربیات و شناخت او از جهان واقعی روی نوار و فیلم متبلور شده باشد