مشرب عرفانی روزبهان بقلی شیرازی، بر اساس عشق و جمال پرستی شکل گرفته است. او معتقد بود که انسان از طریق کشف و شهود و با تکیه بر عشق و رجا میتواند به خداوند نزدیک شود. روزبهان به دلیل تأکید بر جنبههای جمالی خداوند و تجربههای شهودی، به عنوان یک عارف جمالپرست شناخته میشود.