کتاب بحران دموکراسی در ایران (1320 1332)

سال‌های مابین پایان سلطنت رضاشاه در شهریور 1320 و سقوط حکومت مصدق در مرداد 1332 یکی از مهم‌ترین ادوار تاریخ قرن بیستم ایران به شمار می‌رود. با وجود این به دلایل گوناگون، هنوز هیچ مطالعه دقیق و جدی درباره این دوران از سوی ایرانیان و دیگران صورت نگرفته است. اکنون برای نخستین بار دکتر عظیمی با مطالعه پرونده‌های سازمان اسناد دولتی انگلستان، طیف گسترده‌ای از روزنامه‌های ایرانی، خاطرات و نشریه‌های سیاسی، یک اثر تجلیلی بسیار جامع و مستند درباره سیاست‌های این دوره به رشته تحریر درآورده است. دکتر عظیمی با استادی فراوان نشان می‌دهد که چگونه نقایص ساختاری ذاتی قانون اساسی ایران در به بن‌بست رسیدن حکومت موثر و عملی در ایران کمک کرد. تفسیر وی توجه خود را بیشتر معطوف به روابط فیمابین مجلس، دربار و دولت می‌کند. جامعیت و تحقیق درباره جزئیات این کتاب را یک مقدمه ضروری برای هر دانشجوی تاریخ معاصر ساخته است.