منصور صفت‌گل زادۀ ۱۳۴۰ در زابل، در شمار سومین نسل از استادانی است که در دانشگاه تهران به آموزش و پژوهش تاریخ همت گمارده است. او در سال ۱۳۶۷ مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه فردوسی مشهد گرفت و از محضر استاد برجستۀ آن دانشگاه، زنده‌یاد عبدالهادی حائری بهره برد. وی در سال ۱۳۷۳ توانست از پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «دگرگونی ساختار نهاد دینی ایران در سده دوازدهم هجری» به راهنمایی دکتر عبدالحسین زرین‌کوب دفاع کند. رساله دکتری خود را با عنوان «ساختار نهاد و اندیشه دینی در سال‌های پایانی فرمانروایی صفویان» به راهنمایی زنده‌یاد احسان اشراقی دفاع کرد و از سال ۱۳۷۸ به‌عنوان عضو هیئت ‌علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران رسماً فعالیت آموزشی در دانشگاه را آغاز کرد. منصور صفت‌گل پژوهشگری پرتلاش در عرصۀ مطالعات صفوی، سندشناسی، نسخه‌پژوهی و ایران‌شناسی است.

کتاب حاضر مجموعه‌ی نامه‌هایی است که از این مردان فرهنگ و ادب به یکدیگر باقی مانده است.

این کتاب نه تاریخ است و نه وقایع‌نگاری؛ روایتی است در قالب پرسش‌هایی تامل‌برانگیز در آن روزگاری که تاریخ هخامنشیان زیر سم ستوران مقدونیان آرام‌آرام محو و نابود می‌شد؛ پرسش‌هایی برآمده از ذهنی خلاق درباره وقایع نبردهای ایسوس، گرانیکوس و گوگمل با نگاهی انتقادی به روایات برآمده از بزرگ‌ترین مورخان پایان عهد هخامنشی و تاریخ اسکندر گجستک، یعنی کونتوس کورتیوس روفوس، آریانوس، دیودوروس سیکولوس، هیرونوموس کاردیایی و پلوتارخوس. این کتاب پرسش‌هایی را آغاز ظهور تا فرجام اسکندر پیش روی ما می‌گذارد....

د‌‌‌كتر زاگرس زند‌‌‌ متولد سال 1356، تاريخ‌د‌‌‌ان و ايران‌شناس می‌باشد.

کتاب حاضر، آثار نویسندگان غربی دربارۀ مردم کرد و سرزمین آن‌ها در حوزه های تاریخ، مردم شناسی و جامعه شناسی تحلیل شده است.