کتاب انقلاب ذهن (روشنگری رادیکال و خاستگاه های دمکراسی مدرن)

خواست برقراری دمکراسی و عدالت اجتماعی، آزادی اندیشه و بیان، تساهل مذهبی، به رسمیت شناختن آزادی‌های فردی، رفع تبعیض‌های قومی و نژادی و قائل شدن به حق تعیین سرنوشت سیاسی مردم و ایده‌های مشابه در کانون اندیشه‌های جنبش روشنگری بودند که دهه‌ها قبل، از زمانی که اعلامیه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد سال ۱۹۴۸ آنان را به رسمیت بشناسد، در اذهان پرشور و خرداندیش روشن‌اندیشان و متفکران این جنبش جریان داشت. در کتاب انقلاب ذهن، جاناتان ایزرائل، یکی از مورخان برجسته‌ی جنبش روشنگری ریشه‌های فلسفی و اجتماعی این ایده‌ها را در قرون ۱۷ و ۱۸ میلادی به تصویر می‌کشد و تقسیم‌بندی نوینی از دو گرایش آن ارائه می‌کند: گرایش رادیکال که متاثر از عقاید و آرای اسپینوزاست و به زعم مؤلف سهم بسزایی در گسترش ایده‌های اصلی این جنبش داشته است و گرایش معتدل که شماری از متفکران روشنگری بدان تمایل داشتند. در توصیف این تاریخ شگفت‌انگیز و جذاب، منظور از انقلاب ذهن تغییر نحومی نگرش خرد بشری به حقیقت جهان، جامعه و انسان است چراکه در نگرش جدید، قدرت واقعی خرد انسانی نه در داشتن حقیقت از پیش آمده و در دسترس، بلکه در جست‌وجو یافتن و برساختن آن تعریف می‌شود.