کسی که برای زندگی اش چرایی دارد تقریبا میتواند با هر چگونگی کنار بیاید. این عبارت نقل قولی است از نیچه که دکتر ویکتور ای فرانکل بنیان گذار مکتب معنادرمانی (لوگوتراپی) و نویسنده ی کتابی که در دست دارید، بسیار به آن علاقه مند است و شاید بتوان کتاب او را در همین یک جمله خلاصه کرد.
دکتر فرانکل که طی جنگ جهانی دوم سه سال در اردوگاه های کار اجباری زندانی بوده است در این کتاب ابتدا از تجربیاتش در این اردوگاه ها سخن گفته و سپس سعی کرده با تکیه بر این تجربیات به روشی علمی این نکته را اثبات کند که آنچه انسان را در سخت ترین شرایط سریا و امیدوار نگه میدارد داشتن «چرایی برای زندگی و در زندگی اش است. دکتر فرانکل تا آنجا پیش می رود که اگر انسان برای زندگی اش «چرایی داشته باشد رنج کشیدن او نیز معنا خواهد داشت شاید رنج کشیدن انسان پایانی نداشته باشد. اما قطعاً غایت و هدفی دارد.
ویکتور امیل فرانکل (زادهٔ ۲۶ مارس ۱۹۰۵ – درگذشتهٔ ۲ سپتامبر ۱۹۹۷) روانپزشک و عصبشناس اتریشی و پدیدآورندهٔ معنادرمانی (لوگوتِراپی) بود.
معروفترین کتاب او، انسان در جستجوی معنا، روایت تجربیات او در اردوگاههای کار اجباری آلمان نازی است و در خلال آن، او به اهمیت معنای زندگی برای انسان در سختترین شرایط میپردازد. معنا درمانی به عنوان سومین مکتب روان درمانی وین، پس از مکتب های زیگموند فروید و آلفرد آدلر تأسیس شد. فرانکل 39 کتاب منتشر کرد.