این طوری راحت تر بودم. نوشتم داد و بی داد کردن راه گلوی آدم را باز می کند...

می چرخی به طرفش، و او حالا نگاه ازت برمی دارد و راه می افتد

دنیای واقعی خودش یک توهم طولانی تر است. نه، اصلا یک تهوع طولانی

آدم وقتی خاطره نداره، بیشتر شبیه خودشه.

تنها چیز کشیدنی موجود در خانه همان سیگاری بود که آن بار از جولین گرفته بودم....

هر داستان به مسائل مختلفی که انسان در طول زندگی خود با آنها مواجه است، پرداخته...