مولانا با استفاده از تمثیلی افلاطونی، حقایق واقعی عالم، اعم از عشق را به‌گونۀ زیبایی بیان کرده است...

عنوان نخستین کتاب کافکا توصیف یک نبرد است. نبردی که نه امکان پیروزی می‌گذارد نه امکان شکست و، با این همه، نه قادر است که آرامش یابد و نه پایان گیرد...

اوج سفر الهی دانته، راهیابی او به بهشت است، اما دریفوس این پایانِ شادمانه را چونان چیزی تراژیک تفسیر می‌کند و چنان سخن می‌گوید که گویی شرح مصیبت می‌دهد. او صراحتا اعلام می‌کند که پایان کمدی، خندۀ رضایت است، اما ما که این خنده را از منظر نیهیلیسمِ اروپایی می‌نگریم، آن را نوعی تراژدیِ اشک‌بار می‌یابیم...

این رمان دعوتی است به سفری درونی به ژرفای زمان و معنا، تجربه‌ای که پس از خواندن آن، هر لحظه‌ی زندگی برایتان رنگی تازه و اهمیتی بی‌سابقه خواهد یافت.

در «مدارگرد»، شش فضانورد در کابین فشرده ایستگاه فضایی بین‌المللی، طی ۲۴ ساعت، شانزده طلوع و غروب زمین را نظاره‌گرند و میان هیجان کاوش و تنهایی مطلق سرگردان‌اند. هر فصل مانند یک مدار کامل زمان را به بازی می‌گیرد و گذشته و حال را در هم می‌آمیزد گویی لحظه‌ها در خلا معلق مانده‌اند.

داستان اجتماعی و عاشقانه.