ایرانشاه ابن ابی الخیر از شاعران اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری قمری و هم‌عصر با سلطان ملکشاه سلجوقی بود

او در عهد شاه ابواسحاق در شیراز تحصیل علوم و فنون نمود و از فضلای عصر و ادبای دهر خود گردید.

(براساس نسخه عفیف عسیران،نقد و تفسیر نثر فارسی،قرن 6ق،عرفان متون قدیمی تا قرن14،اهتمام:زهرا عسلی،به همراه ترجمه آیات،احادیث و عبارات عربی متن کتاب)

یاران گرامی! به سرنوشتی که اسیر آنم بنگرید. مادرم مرا بدین جهان آورده تا آدمیزادی غریب و سهمناک باشم! هیچ زنی، چه در میان یونانیان چه در میان بربرها، تخم پرنده‌ای سپید را نزاییده، اما، می‌گویند این کاری‌ست که مادرم کرده است. می‌گویند لدا مرا درون پوستۀ تخم یکی پرنده زایید. زئوس پدرم است.

منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو می‌رود ممد حیات است و چون برمی آید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعتمی شکری واجب… این سرآغاز کتاب گلستان اثر سعدی شیرازی است که آن را زیباترین کتاب نثر تاریخ ادبیات ایران می‌دانند. به قول محمدعلی فروغی که مقدمه‌اش بر کلیات سعدی در آغاز این کتاب نیز خوش نشسته است، “ارجمندترین کتاب زبان فارسی شاهنامه فردوسی است و زیباترین کتاب نثر گلستان سعدی و این هر دو کتاب به سبب همین که پسندیده خاص و عام شده، در دست و پای مردم افتاده و گرفتار دستبرد نویسندگان و خوانندگان گردیده”.

هنر تئاتر و ادبیات نمایشی‌‌، از ابتدای شکل‌گیری خود تا به امروز‌‌، با‌وجود پشت سر گذاشتن تغییرات متعدد و پیدایش نو‌آوری‌‌‌ها و بدعت‌‌‌های گوناگون در درون آن‌‌، همچنان به‌عنوان یکی هنر‌‌‌های هفت‌گانه شناخته‌شده و تماشگران و بینندگان فراوانی در سرتاسر جهان را به سالن‌‌‌های نمایش می‌کشاند