همه وجودش حلاوتی وحشی و ناب ساطع می کند....

زندگی به تعبیر حافظ و محمدشمس لنگرودی مسافرخانه‌ دو دری است که از یک در آن داخل و از در دیگر بیرون‌ مان می‌کنند...

کافورپوش داستان گم ‌شدن است.

دو دوست که یکی در هشتاد سالگی دلباخته­ زنی جوان شده و دیگری در زندگی شخصی ­اش هراس­هایی خاص دارد...

صدای در توی سرش کوبیده می شود. پله ها تند وتند چرخ می خورند و از زیر پایش بالا می روند...

آسمان خالی از ابر میشود و میتوانم ستاره های کوچولو را ببینم کم کم می آیند