ما برای وصل کردن آمدیم نی برای فصل کردن آمدیم

مرا می باید که در این خمِ راه در انتظاری تاب سوز

برایش زیرلب خواند «غنّی لی... شوی شوی... آهسته آهسته برایم بخوان.

گمونم چون باهاش نرفتم مهمونی دوستش دلخور شده

کتاب در بستری داستانی به دغدغه‌های فروغی دربارۀ سرنوشت ایران و پذیرش مسئولیت در آن برهۀ تاریخی می‌پردازد و از منظری شخصی تر، واقعه‌ ای تاریخی را بررسی می‌کند