بله، روزگاری بود که بیدرنگ شب میشد و با جستوجوی گرما و تکه های تقریباً خوردنی به خوبی میگذشت.

دوبووار، این رمان اگزیستنسیال جذاب را با نقل قولی از نویسنده و اندیشمند بزرگ روس، فئودور داستایفسکی آغاز می کند: «همه ی ما در قبال همه چیز و همه کس مسئولیم.»

پس از رسیدن به سطح مشخصی در عرض یا طول جغرافیایی در اقیانوس زندگی زناشویی، دردی مزمن و متناوب که کمی هم به دندان درد شبیه است، نمایان می شود

کتابی سراسر شور و تهور است، مالامال از دسیسه های سیاسی و در عین حال، قصه دلدادگی و دلسپردگی.