در روایت‌های او، مرز میان اثر نظری و اثر داستانی مخدوش می‌شود. در توماس تاریک همه‌ی جلوه‌های هنر روایت بلانشو را می‌توان یافت: داستانی که بیشتر بر یادآوری‌ها و تک‌گویی‌های درونی استوار است تا کنش شخصیت‌ها.

برگرفتن نقاب از این جهان، به زمان و تقلای بسیار و نیز فرهنگ نیازمند بوده است و یکی از دستاوردهای عظیم هنر و فلسفۀ مدرن (که رویکرد پنجاه تا هفتاد سال اخیر بوده) آن است که به ما اجازه باز اکتشاف دنیایی را که در آن زندگی می کنیم می دهد؛ این مهم همواره در معرض فراموشی ما است.

(انسان طاغی)