نمی تونستم جلو خودمو بگیرم. دست و پاهام تیریک تیریک می لرزید.

نها طنزی را طنز واقعی میدانم که به سود مردم باشد

تبار مورچگان روایتی طولانی از تلاش‌های جان‌فرسای یک منتقد سینمایی است که در اثر سانحه‌ای حافظه‌اش را از دست داده و حال می‌کوشد فیلمی را به یاد آورد که تنها یک فرِیم از آن باقی مانده

زنگ تفریح بود و چند نفری جمع شده بودیم و...

کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوچک است که در آن حیوانات مختلف به ما انسان‌ها نشان می‌دهند که واقعاً چگونه هستیم.

بعد مامان در را باز می کند... و همین کارش باعث می شود از جا بپرم....