داستانش کتاب مانند اکثر آثار جک کروآک به برهه‌ ای از زندگی نویسنده باز می‌گردد....

راوی که از مرگ می‌ترسد در کنار داوود و سایر بیماران در سور شبانه به نوای تار پیرمردی بیمار گوش می‌دهد

او در پایان گفت، من مرسیه هستم، تنها، بیمار، در سرما، پیر، نیمه دیوانه و بدون هیچ راه پس و پیش

راستی به کل یادم رفته بود خودم را معرفی کنم

روایتی شگفت‌ آور از عشق و خشم و میل به اسلحه.

خانم داستان‌ نویس با این نگاه نه قرار است و نه می‌ خواهد دنیا را عوض كند....