تومریس اویار از بهترین نویسندگان معاصر ترکیه است که عمده فعالیت او در نوشتن داستان کوتاه می‌باشد. او زبانی بسیار حساس و لطیف دارد که احتمالاً به‌رابطه‌ی تنگاتنگ او با شاعران ترکیه بر‌می‌گردد.

در این کتاب، در مورد مراجعین مختلف و مشکلات آن‌ها صحبت می‌کند و پس از روایت هر داستان، به مشکلات عدیده‌ای که رفتار انسان‌ها در جامعه به وجود آورده می‌پردازد. خشونت علیه زنان، پررنگ‌ترین مسئله‌ای‌ست که در داستان‌های این کتاب به آن پرداخته شده است.

دیگر نمی‌ توانستم به کنسرتوی ویولن گوش بدهم، به سفر بروم....

در عمارتی قدیمی در کنثیسا بیوه‌ای سالخورده به نام فاطما، انتظار بازدید سالانه نوه‌هایش را می‌کشد..

ولی در پس این انزوا دنیایی به‌غایت انسانی نهفته است

قبرس، سال ۱۹۷۴؛ جزیره از آتش جنگ داخلی ملتهب است