تنها که می شویم/ در گوش خویش مرثیه می خوانیم....

خستگی راه هیچ ربطی به نا امیدی آدمی ندارد، دور بمان، پرهیز کن ، پرده ها را بکش!

در باغ اندوهم قدم می زنم....

رسیده‌اند دوتا مُرده در مزار به هم دو حسرت‌اند گرفتار خاک ـ آغوشی

بگذار این پیراهن هوایی بخورد....

غمگینم پر از دردی ناگفتنی مثل زنی پابه ماه