(شعر فارسی)

(شعر فارسی)

یکی از بن‌مایه‌های مهمی که فردوسی برای سرودن شاهنامه از آن استفاده کرد، شاهنامهٔ ابومنصوری بود. فردوسی هنگامی شاهنامه را سرود که زبان پارسی دچار آشفتگی بود، و او از ماندگار شدن این آشفتگی و افزونی آن جلوگیری کرد.

سر به جنون زده‌/ در بلندای صخره دل/ چشم بر انتظار بسته‌ام

عبید زاکانی شاعر و نویسنده طنزپرداز که به زبان تیز و گزنده‌اش شهرت یافته

انگار دارند هر تکه اش را در هر خواب و کابوس به من می دهند؛ نامی که خاموش می شود