هرگز مرنج از من اگر صحبتم کس است. آخر هنوز میوه ی این عشق نارس است. تو سمتم آمدی که کسی عاشقت شود. من عاشقت شدم که نگویند بی کس است.

دیوانگی چیر بدی نیست، و واژه هایی که تو را به خاطر می آورند بد نیست،بد نیست.

هدف از خلق این ساقی نامه همانی است که هاتف اصفهانی فرمود.

از هر منظری که به ادبیات عرفانی و مبانی آن به مثابه یک سنت یکپارچه هنری و ادبی در زبان فارسی نگاه کنیم در پی تحلیل کارکردهای اجتماعی، فکری ، فرهنگی، هنری و ادبی آن باشیم، عطار را وجودی خاص و متمایز می یابیم.

عطار بی تردید بزرگترین سازنده قصه های منظوم عرفانی در ادب فارسی است که توانسته بیش و پیش از همه، ««روایتگری و روایت نگاری»» را از حیث کمی و بسامدی گسترش بدهد و قصه های منظوم عرفانی را به میان مردم بکشاند.

(تحلیلی از میراث شعری حسین پناهی در تقاطع زبان، معنا و تجربه زیسته)(1335-1383)