خواجه ی مردان دل آگاه راز و راه در این بیت، باری دیگر از بوم ترین بهین یاد آورده است.

در تقدیر درخت نبود، فاخته‌ای آشیان کند، پیش از هیزم شدن

بُریده نخوانید این خطوط را دنیا مرداب بی‌نیلوفر شده است...

لوامع و لوایح در شرح قصیده خمریه ابن فارض و در بیان معارف و معانی عرفانی (سه رساله در تصوف)...

پرستی ناگزیر و بنیادین در این بیست آن است که چرا خواجه سخنوران روشن بین شگفتی آفرین در آن گناه را روا دانسته است. پاسخ این پرسش که حافظ خود نیز در بیت از آن یاد کرده است.

دلبستگی در میان حافظ و دلدار او از گونه ی دلستگی های آسمانی است.