حتی با اینکه از خانه ی ما فقط چهار دقیقه تا مدرسه ام راه است، من بیشتر وقت ها دیر می رسم به مدرسه

از خوشحالی این که آخر نیمسالمان نزدیک است، پریده ام هوا

«داستانی خیره‌کننده و شاعرانه که مرزهای خلاقیت و خیال‌پردازی را برای کودکان جابه‌جا می‌کند. آنقدر هیجان‌انگیز که احتمالاً برای خواندنش یکی دو شب دیر می‌خوابید.»

آقای فولرمن واقعا گنده ترین چشم های ور قلمبیده ی دنیا را دارد...

خوشبختانه توی کلاس، امی پورتر بغل دست من می نشیند و عاشق ریاضی است.

این‌همه برف یعنی مدرسه تعطیل. بله!