بی ادلر بیشتر از هر چیزی در زندگی یک بچه می‌خواهد.اما پس از سال‌ها درمان ناباروری و تلاش برای فرزندخواندگی ناموفق، به نظر می‌رسد

نویسنده نه پدران مدرنیست سده بیستمی و پدربزرگ های سده نوزدهمی خود را انکار میکند و نه دربست می پذیردشان...

تلخکامی‌هایی مثل سوگ، اضطراب و افسردگی شاید زیر نورِ فلسفه‌های کهن غربی غیرعقلانی به نظر بیایند و در نگاه روان‌شناسی مدرن اختلال ذهنی محسوب شوند

با تاکید بر صرف روایت لوویت چه چیز را از دست می دهیم؟

پیتون که دوست نداشت کسی موقع خواندن روزنامه و صرف دسر در گرینل سراغش بیاید...