این کتاب به سیر تحول تیپ‌های ثابت در سینمای ایران می‌پردازد و نویسنده در آن توضیح می‌دهد که صنعت سینمای ایران در دهه سی برای برآوردن آرزوهای مشتاقانش نیازمند ستارگانی که یکی پس از دیگری بر پرده سینماها ظهور یافتند. اغلب این ستارگان از میان بازیگران تئاترهای عامه‌پسند و ورزشکاران برگزیده می‌شدند تا تماشاگران را به سالن‌های سینما بکشانند.

حتی جوانانی که دوران درخشش ناصر تقوایی را به یاد ندارند هم با دیدن آثار وی، اذعان دارند که او سینماگر مهم و تأثیرگذاری بوده است

اواخر دهه‌ی 1340، سینمای ایران وارد مرحله‌ی تازه‌ای شد که از آن به عنوان «موج نو» یاد می‌کنند

به نظر من اگر خاطره نویسی اتفاق نیفتد مورخین سینمایی به خیلی از جزئیات این حرفه دسترسی نخواهند داشت...