آنها که به خانهی من آمدند دومین رمان محمد شمس لنگرودی در سال 1394 منتشر شد. این کتاب حدیث نفس قشرهای روشنفکری مبتلا به جامعهی سنتی است؛ آن هم سنتی ریشهدار که به دستوپای درسخوانده و مکتبدیده میپیچد و به توهم و درماندگی گرفتارشان میکند.در آنها که به خانهی من آمدند، نویسنده خود محور اصلی داستان است. درگیر با پیچیدگیهای ذهنی، تضادهایی که از بیرون بر او تحمیل میشوند و دغدغههایی درونی، به چنان مغاکی فرو میافتد که تشخیص واقعیت و توهم بر او - که نمادی از قشر روشنفکر معاصر است - دشوار میشود.در نهایت، به عهدهی خوانندهی کتاب است که کشف کند این آنها که به خانهی نویسنده آمدهاند، واقعیاند یا خیالی، از آن آنهایی هستند که میتوانند بیاجازه به هرجا وارد شوند، اصلا وجود دارند یا نه.