کتاب آثار نمایشی ویلیام شکسپیر (شاه‌ هنری‌ هشتم)

شاه هنری هشتم بدون وارث با زن‌های متعددی ازدواج می‌کند که به ناچار او را وارد مبارزه‌ای بی امان با قوانین حکومتی و مذهبی می‌کند و نیز جدال با اطرافیانی که مانع رسیدن او به اهدافش شده‌اند. مترجم حمیدرضا ابراهیمی (۱۳۴۳) با تمرکز روی آثار تاریخی شکسپیر که تا قبل از آن نیمی همچنان ترجمه نشده باقی مانده بود این بخش از آثار شکسپیر را کامل کرد. مخاطب با مطالعه دقیق و تفکر در خصوص این آثار که گاهی از تراژدی‌ها و یا کمدی‌های شناخته شده این درام نویس شهیر نیز فراتر می‌رود به درک و شناخت جدیدی از رویکردهای انتقادی به مقوله تاریخ دست خواهد یافت.

هِنری هشتم (انگلیسی: Henry VIII؛ ۲۸ ژوئن ۱۴۹۱ – ۲۸ ژانویهٔ ۱۵۴۷) از ۲۲ آوریل ۱۵۰۹ تا هنگام مرگش در ۱۵۴۷ پادشاه انگلستان بود. او بابت شش ازدواج و کوشش‌هایش به‌منظور فسخ‌سازی نخستین ازدواجش (با کاترین آراگون) شناخته شده است. اختلاف نظر او با پاپ کلمنت هفتم در خصوص چنین فسخ‌سازی منجر به آغاز اصلاحات انگلستان شد، به‌طوری که کلیسای انگلستان از اقتدار پاپ جدا گردید. او خودش را رئیس معظم کلیسای انگلستان منصوب کرد و صومعه‌سراها را برچید که به موجب آن، از سوی پاپ تکفیر شد.

هنری تغییراتی بنیادی در قانون اساسی انگلستان به وجود آورد، قدرت سلطنتی را گسترش داد و نظریهٔ حق الهی پادشاهان را در مخالفت با اقتدار پاپ مطرح کرد. او مخالفان را بارها به اتهام خیانت و بدعت سرکوب می‌کرد و متهمان اغلب بدون محاکمهٔ رسمی با استفاده از لوایح محرومیت از حقوق مدنی اعدام می‌شدند. او از طریق وزرای ارشدش به بسیاری از اهداف سیاسی خود دست یافت؛ برخی از این وزیران هنگامی که مورد تأیید نبودند، تبعید یا اعدام شدند. تامس وولسی، تامس مور، تامس کرامول و توماس کرنمر همگی نقش برجسته‌ای در دستگاه حکومتی او داشتند.

هنری شخص ولخرجی بود و درآمدهای حاصل از انحلال صومعه‌سراها و لایحه‌های مجلس اصلاحات را مصرف می‌کرد. او پولی که پیش‌تر به رم پرداخت می‌شد را به خزانه سلطنتی برگرداند. با وجود پول حاصل از این منابع، او غالباً بابت ریخت‌وپاش شخصی و جنگ‌های هزینه‌بردار و تا حد زیادی بی‌حاصل (به‌ویژه با پادشاه فرانسه فرانسوای یکم، امپراتور روم مقدس کارل پنجم، پادشاه اسکاتلند جیمز پنجم و نیابت‌السلطنه اسکاتلند تحت سلطهٔ ارل آران و ماری گیز) در آستانهٔ نابودی مالی قرار داشت. او نیروی دریایی سلطنتی را توسعه داد که شاهد ضمیمه‌سازی ولز به انگلستان بود. او نخستین فرمانروای انگلیسی بود که به‌عنوان پادشاه ایرلند حکمرانی کرد.

معاصران هنری، او را پادشاهی جذاب، تحصیل‌کرده و ماهر می‌دانستند. او را «یکی از کاریزماتیک‌ترین حاکمانی که بر تخت انگلستان نشسته» دانسته‌اند و پادشاهی او «مهم‌ترین» دورهٔ پادشاهی در تاریخ انگلستان توصیف شده است. او همچنین مؤلف و آهنگساز بود. با بالا رفتن سن، هنری به‌شدت اضافه وزن پیدا کرد و سلامتی‌اش دچار آسیب شد. او در اواخر عمر خود غالباً فرمانروایی شهوتران، خودپرست، بدگمان، و خودکامه توصیف شد. پسرش ادوارد ششم جانشین او شد.