کتاب خواب نی ‏‌لبک

خواب نی‌لبک شامل چهارده قصه‌ کوتاه از هرمان هسه است. هسه این داستان‌ها را در فاصله‌ی سال‌های 1900 تا 1933 نوشت؛ قصه‌هایی خیالی درباره‌ی آدم‌هایی که مادی‌گرایی جامعه‌ی اروپایی را محکوم می‌کنند. این داستان‌ها هم سفرنامه‌ی معنوی و شخصی هسه هستند، هم شرح ستیزهایی که در زمان حیات او اروپا را به هم ریخته بود. او در این مجموعه از قواعد داستان‌نویسی کلاسیک فاصله گرفته و سبک تازه‌ای در داستان‌نویسی به وجود آورده است. هیچ‌یک از نویسندگان بزرگ اروپایی قرن بیستم نیست که مانند هرمان هسه همه‌ی آثارش به طریقی از سنت قصه‌نویسان بزرگ اروپا و مشرق‌زمین الهام گرفته باشد. او در قصه‌های کوتاهش سنت‌های غربی یا شرقی را با تجربه‌های شخصی‌اش در‌هم‌آمیخته و به آن‌ها رنگی شاعرانه و عاطفی زده است.