اين كتاب دستور زبان فارسی نيست، بلكه سخنی دربارهی دستور زبان است. در اين كتاب نويسنده كوشيده است تا شالودههای نظری و فلسفی دستور و دستورنويسی را برای خواننده روشن كند و تا آنجا كه ممكن است او را در جايگاهی قرار دهد كه بتواند در پهنهی افقی گستردهتر و با بينشی علمیتر به بحثها و كشمكشهای دستوری نگاه كند. اين كتاب میكوشد تا ملاکهايی به دست خواننده دهد تا خود بتواند دربارهی دستور زبانهای موجود داوری كند. در اين راستا، مؤلف نخست از تاريخچهی دستورنويسی در غرب و دستورنويسی برای زبان فارسی سخن میگويد، سپس معايب اين نوع دستورنويسی را برمیشمارد، و آنگاه میكوشد با زبانی ساده و روشن خطوط اصلی دستور زبان ساختاری و دستور گشتاری زايشی را توضيح دهد.