«استفن بری» شالوده شگفتانگیزی از کنار هم قرار دادن دو موضوع غیرمشابه و جذاب پدید آورده است. این کتاب به همان اندازه که داستانی است از تکامل فرهنگ در طول قرن گذشته، روایت واقعی از کشفیات و آزمایشات در رشتههای روانشناسی و عکاسی است. در معنایی استفن این سوال را مطرح میسازد :« عکاسی بدون روانکاوی کجا خواهد بود و برعکس؟» او به نوعی به ما یادآوری میکند که هریک از این دو رشته به شیوهای، داستان تلاش برای تکامل را در این عصر تعریف میکنند. جایی که آنها به چشم و وجدان تمدن ما تبدیل شدهاند. هر یک از آنها به تنهایی و با هم به ما اجازه میدهند تا بر اعمال تاریک و روشن بشریت پرتو افشانی کنیم.