مغرور؛ پشت هر کلامش یک استغفرالله خوابیده. به دروغ. کسی که سرش همیشه بالاست و کیف دستیاش پر از پول، خدارا نمیشناسد. خرج خانهی پدرشاش را «او» میدهد. اما هیچکس دوستش ندارد. هروقت اسمی از «او» میآید همه رو ترش کرده، گره در ابروهایشان میاندازند. انگار از وبا، از یک بیماری مسری حرف میزنیم