زبان های ناممکن نوشته آندریا مورو، زبان شناس و عصب شناس ایتالیایی، با نگاهی تازه به مطالعه پایه های زیستی زبان های بشری پرداخته و آنچه که زبان انسان را از هر نظام ارتباطی دیگری متمایز می سازد به تعبیر مورو، اثر انگشت زبان بشر را مورد بررسی قرار می دهد. نویسنده در فصل های مختلف کتاب استدلال ها و شواهد نظری و تجربی جالبی را در جانبداری از یک تفسیر زیستی از زبان و قواعد حاکم بر آن ارائه می دهد که برخی از آخرین یافته های مطالعات عصب شناختی در دو دهه اخیر را دربر می گیرند. با مرور برخی ملاحظات تاریخی و فلسفی مرتبط با چیستی زبان و نگرش های پیرامون آن در ادوار گوناگون، مورو تکینگی زبان بشر را از ابعاد مختلف بررسی می کند: از مقایسه نحو زبان با سایر توانایی های شناختی کمابیش مشابه در انسان (به طور خاص، ریاضیات و موسیقی) تا مقایسه زبان انسان با نظام های ارتباطی سایر حیوانات و همچنین مقایسه آن با زبان های ساختگی.