این کتاب اثری است در روانشناسی دین که یکی از پیشگامان آن ویلیام جیمز است که نظریه و کتابی به نام "ارادهی معطوف به ایمان" دارد. ایمان از اقناع دل پدید میآید. مراد از دل، آنگونه که در تمام زبانهای بشری سابقه دارد، قوای دراکه است. البته با عقل هم پیوند دارد، و امید و عشق و ایمان حاصل تاملات آن است. به تعبیر دیگر به شرح دلایل دل در ایمان آوردن میپردازد. عنوان این کتاب از جملهی معروف پاسکال متفکر و دانشور بزرگ قرن هفدهم فرانسه، که در کتاب "اندیشهها"ی او آمده گرفته شده است: "دل دلایلی دارد که عقل از آنها خبر ندارد." بر محور و مدار این نگاه و نگرش مکتبی به نام "اصالت ایمان" پدید آمده است که فیلسوفان و متفکران اگزیستانسیالیست دیندار طرفدار آن هستند.