کتاب دانش نشانه گذاری در خط فارسی

واضح است بجز برخی علایم سجاوندی چون نقطه که در زبان فارسی سابقه داشته است و کم وبیش در برخی از آثار نوشتاری قدیم فارسی با آن روبرو می شویم، غالب علایم نشانه گذاری به عنوان یک مجموعه، برآیند یا محصول آشنایی ایرانیان با آثار غربی است که در اثر ترجمه در معرض دید، تأمل و تفکر نویسندگان ایرانی قرار گرفته است. با وجود شباهت ریشه ای زبان فارسی با زبانهای غربی و تفاوت با زبان عربی که به سبب وجود اعراب نیاز چندان به نشانه گذاری ندارد برخی نابرابریهای زبان فارسی و زبانهای غربی مانند شیوهٔ املا و تفاوت دیداری و نوشتاری (از راست به چپ) و ...، ناهماهنگیها و اختلافاتی در کاربرد نشانه های نوشتاری پدید آورده است. چه بسا نشانه هایی که در زبان انگلیسی، کاربردی خلاف زبان فارسی دارد یا نشانه ای در فارسی معطل مانده است؛ بنابراین باید توجه داشت که پاره ای علایم نشانه گذاری در برخی نوشته های اروپایی وجود دارد که نه تنها کاملا در زبان نوشتاری فارسی کاربرد ندارد، بلکه به دلایلی چند، کاربردی متفاوت با زبان فارسی دارد: ۱. به علت تفاوت در نحوهٔ نگارش زبان فارسی (از راست به چپ، بر خلاف از چپ به راست غالب نوشته های غربی)، صورت نوشتاری برخی از علایم متفاوت است؛ مانند نگارش ویرگول، نقطه ویرگول، علامت سوال و ...