ابو عبدالرحمن محمد بن حسین سُلَمی نیشابوری صوفی، عارف و نویسندۀ ایرانی عربزبان در سدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری بود. کتاب «حقایقالتفسیر» سلمی یکی از مهمترین کتابها در حوزۀ تفسیر عرفانی قرآن است. رسالههایی که سلمی در علوم تصوف، احوال و مقامات، آداب و رسوم، اخلاق و حقایق طریقت نگاشته، تأثیری بسزا در آثار نویسندگان پس از وی داشتهاست. نصرالله پورجوادی دربارهٔ وی نوشتهاست: «رسائلی که این نویسندۀ نیشابوری دربارهٔ ملامتیه و اهل فتوت نوشته، در واقع آثاری است که ما را به متن جامعۀ اسلامی ایران، بهخصوص در خراسان، در قرن چهارم هجری میبرد و با مسائل اجتماعی و ارزشهایی که متدینین برای آداب و رسوم خاص اجتماعی قابل بودهاند، آشنا میسازد.» او متولد ۱۰ جمادی الآخر سال ۳۲۵ هجری قمری در نیشابور بود و در روز ۳ شعبان سال ۴۱۲ هجری قمری در همان شهر درگذشت.