چه روزگاری که درس میخوانده و چه روزهایی که درس می داده. داستانهای این مجموعه احساسی عاطفی با زبانی ساده و طنزآمیز و در عین حال با نثری پاکیزه و آراسته به آرایه های ادبی روایت شده اند.
نویسنده در مقدمه کتابش یادآوری کرده: «مجموعه داستان به کجا چنین شتابان؟ پیشکشی است به پدر خودم، به پدر شما و به تمام پدران این مرزوبوم که گرچه حتی گاهی بیش از مادران دل در گرو مهر فرزندانشان دارند خیلی وقت ها به هر دلیلی که هست از ابراز آن ناتوان اند.»