فردی در پی تبلور تجربهای یا افزودن به حکمت عامیانه، حاصل تأمل خود و پیشینیان را در باب زیست ـ مرگ، در عبارتی و تعبیری، خلاصه میکند. این تمثیلِ کوتاه اگر مقبول طبع مردم و جامعه قرار گیرد، طی سالها، توسط افراد بیشماری تراش و صیقل میخورد تا به شکل نهاییاش درآید و به عنوان دستاورد تجربی و خرد جمعی، بر زبان همگان جاری شود و در محاورات هر روزی کاربرد داشته باشد.