در تربیت عهد قدیم، مانند آنچه که افلاطون در کتاب قوانین به روشنی بیان می‌کند، کودک نه به خاطر خود، بلکه به واسطۀ پیوند تابعیت که او را به شهر متصل می‌سازد، در نظر گرفته می‌شود.