کتاب چینی در 30 روز

در این دوره‌ی آموزش، مبانی زبان چینی را یاد می‌گیرید و می‌توانید در کوتاه‌ترین مدت درباره‌ی موضوعات عمومی و روزمره صحبت و منظور خود را بیان کنید.
داستان ادامه‌دار از آغاز تا پایان دوره‌ی آموزش شما را راهنمایی و تشویق به دنبال‌کردن درس‌ها می‌کند.
•    تمرین‌های گوناگون با درجات مختلف دشواری باعث می‌شود مطالب درس را ژرف و پایدار به‌خاطر بسپارید.
•    سه دوره آزمون پس از هر 5 درس شما را برای بازبینی آنچه یاد گرفته‌اید و ثبت بهتر داده‌ها همراهی می‌کند.
•    دیالوگ‌هایی از زندگی روزمره، سفر، کاروپیشه با دو سرعت آهسته و معمولی ضبط شده روی CDشما را با تلفظ کلمات بهتر آشنا خواهد کرد.
•    تمرین یادگیری واژگان و تلفظ آن‌ها در خانه و بیرون یادگیری‌تان را سرعت می‌بخشد.

چینی (چینی ساده‌شده: 汉语، چینی سنتی: 漢語، پین‌یین: Hànyǔ، به معنای زبان هان) یک زبان طبیعی یک خانواده از زبان‌های نواخت‌بر و تحلیلی شرق آسیا است که شاخه زبان‌های چینی خانواده زبان‌های چینی-تبتی را می‌سازد. زبان‌های چینی توسط بیشتر مردم هان و دیگر اقلیت‌های قومی چین تکلم می‌شوند. ۱٫۲ میلیارد نفر انسان (حدود ۱۶٪ جمعیت دنیا) به یکی از گونه‌های چینی به عنوان زبان اول تسلط دارند.

گونه‌های چینی در میان سخنوران بومی خودشان بدون در نظر گرفتن میزان فهم متقابل به عنوان گویش محلی زبان چینی درنظر گرفته می‌شوند. اما به دلیل میزان کم فهم متقابل، این گونه‌ها در میان زبان‌شناسان به عنوان زبان‌هایی مستقل (شاید صدها زبان) دسته‌بندی می‌شوند و گاهی عنوان می‌شود زبان‌های چینی از زبان‌های رومی‌تبار متنوع‌ترند. تحقیقات دربارهٔ رابطه تاریخی بین زبان‌های چینی درحال آغاز است. هم‌اکنون بیشتر دسته‌بندی‌ها برای این زبان‌ها ۷ تا ۱۳ گروه اصلی منطقه‌ای را بر اساس تحولات آوایی اغلب سطحی در بر می‌گیرد که از بزرگترین آن‌ها می‌توان به ماندارین با حدود ۸۰۰ میلیون گویشور (مثل سیچوآنی)، مین با حدود ۷۵ میلیون گویشور (مثل هاکین)، وو با حدود ۷۴ میلیون گویشور (مثل شانگهایی) و یوئی با حدود ۶۸ میلیون گویشور (مثل کانتونی) اشاره کرد. سخنوران هر یک از این گروه‌ها نه تنها نسبت به سایر گروه‌ها، بلکه نسبت به هم‌گروه‌های خود نیز فهم متقابل ندارند. برای مثال چینی مین خود شامل زبان‌های بسیاری بدون فهم متقابل است و شاخه‌ی مین جنوبی نیز خود شامل چند زبان است. با این حال، چندین منطقه گذار وجود دارد، که زبان‌ها و لهجه‌ها از شاخه‌های مختلف ویژگی‌های لازم برای درک محدود بین مناطق همسایه را به اشتراک می‌گذارند. همه گونه‌های چینی حداقل در سطح پایینی نواخت‌بر و بسیار تحلیلی هستند.

چینی معیار گونهٔ استانداردشدهٔ چینی گفتاری برپایه گویش پکن ماندارین است. این زبان زبان رسمی چین و بسیار شبیه به ماندارین تایوانی، زبان رسمی تایوان و ماندارین سنگاپوری، زبان رسمی سنگاپور است. چینی همچنین یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است. گونهٔ نوشتاری چینی (中文, Zhōngwén)، معروف به نویسه‌های چینی (汉字/漢字, Hànzì)، برپایه واژه‌نگاشت و بین سخنوران گونه‌های مختلف چینی رایج است. این نویسه‌ها کاملاً بر پایه نمادها و نشانه‌ها می‌باشند.