نه قرار می خواهد نه ملاقات از همین جا که ایستاده ام مثل هوا در آغوشت می گیرم و مثل هوس می بوسمت...

نوشتن مقدمه ای برای هر یک از آثار اسکات فیتزجرالد بسیار دشوار است....

در کهکشان براده های آهن می بینم ستاره ای در جای خودش نیست

انسان همیشه نوعی تأثر شرم آور و اشباع نشده را در گوشه ای از اعماق وجود خویش حفظ می کند...

مجموعه ای است از سروده های نو....

روح رفته می کوشد به تن برگردد...

از تمام افرادی که با خواندن این نوشته ها رنجیده خاطر شده اند، می خواهم که اندیشه های ایدئولوژیک خود را برای لحظاتی کنار بگذارند

او با هر آدمی که روبرو می‌ شود ماجرا های مربوط به او را از زبان خود آن شخص روایت می‌کند و همین سبب می‌ شود که کتاب از جاذبه‌ بسیار زیادی برخوردار باشد...

شب، از نفس سرد زمان می خواند از روح مه آلود جهان می خواند بر سردر هر خانه سری آویزان شهری که در آن مرگ اذان می خواند