کتاب چراغ نیایش

از طرفی دیگر شکست‌های پی در پی قیام‌گران به خوبی نشان می‌داد. برای حل مشکلات جامعه بعد از پیامبر کشیدن شمشیر نمی‌تواند راه حل مؤثری باشد و باید در اندیشه مسیر دیگری بود.
اما اکنون که دیگر یزید در میان نبود و بسیاری از عاملان فاجعه کربلا هم مجازات شده بودند علی بن حسین چگونه باید راه پیامبر و پدرانش را دنبال می‌کرد؟
آیا باید کسانی مانند عبدالله بن زبیر را که در برابر امویان قد علم کرده بود و حکومت بخشی از شبه جزیره عربستان از جمله مکه را به دست گرفته بود به رسمیت می‌شناخت یا این که خود حکومتی برپا می‌کرد؟ در این صورت باید به چه کسانی تکیه می کردند؟
جنگ‌های پی در پی موجب کشته شدن بسیاری از مسلمانان شده بود و همه خسته و سرگردان به دنبال راهی بودند که آنها را از این شرایط دشوار نجات دهد اما چه کسی باید این راه جدید را نشان می‌داد و چه کسی باید مردم سرگردان را به سرمنزل مقصود می‌رساند؟