نامه نگاری، اگر نگوییم نیازمند گفت و شنید است، دست کم به دنبال نوعی رابطه با مخاطب است. خواه مخاطب همدل باشد یا بی اعتنا؛ خواه نزدیک باشد یا دور- همۀ آشنائی ها، سوتفاهم ها، سکوت ها که تولد و مرگ یک عشق، یک دوستی و یک رابطه بسته به آن است، در اینجا به طرحی همانند با هنر فوگ بدل می شوند. نامه ها بی اعتنا به آداب ظاهری به درون روابط میان دو نفر یا یک گروه راه می یابند و روی دیگر نمایش را عرضه می کنند، خستگی قهرمان را، تردیدها، و کسالت روزهای تکراری او را.