پوشش رسانهای رویدادهای ورزشی به خاطر ماهیت ذاتی ورزشیاش موقتی و گذرا است (بیلینگز، کیائو، کونلین و نای، ۲۰۱۵). باختن، هم اکنون و در همین لحظه، موقتی هنگامی پذیرفته میشود که ما از پوشش رسانهای رویدادها ورزشی به عنوان وقفهای لذتبخش در فشار ضروریتهای روزانه استفاده کنیم (مورس ۱۹۹۰). اما بسیاری از هواداران ورزشی بر این باورند رویدادهای که زمانی هم ضروری و هم مهم به نظر میرسیدند، اغلب طی مدت زمان یک هفته به تدریج کم رنگ و به فراموشی سپرده میشوند. حضور همزمان رویدادها ورزشی در همه جا و ابهام در مورد مباحث مربوط به به آنها آنها در در سه سرتاسر گستره رسانهای معاصر، در این جریان تأثیرگذار هستند؛ ظاهراً همیشه یک «بازی بزرگ» جدید، یک جایی در اطراف ما وجود دارد و پیشبینیهای جدید در مورد آنها، معمولاً جایگزین بازتابهای به سرعت در حال محوشدن و کم اهمیت شده در ذهن ما در سالگرد ثبت وقایع گذشته ورزشی میشوند.