کتاب هفت دهلیز

جمشید ملک پور که در فضای فرهنگی ایران بیش تر به عنوان چهره ای تئاتری شناخته شده بود، با نوشتن رمان های «کاشف رویا» و «روز اول ماه مهر هرگز نیامد» نشان داده که دستی پرتوان در رمان نویسی دارد، نشان به آن نشان که دومین رمان او به فهرست نهایی برگزیدگان جایزه ی مهرگان ادب نیز راه یافت. ملک پور در «کاشف رویا» و «روز اول ماه مهر هرگز نیامد» کوشید تاریخ معاصر ایران را دستمایه ی روایت های داستانی قرار دهد و از این طریق پرتو تازه ای بر آن ها بیفکند. از این نظر، «هفت دهلیز» را می توان ادامه ی دو رمان اول ملک پور دانست. این جا هم خط سیر داستانی، همچنان که از عنوان اثر برمی آید، از دالان ها و دهلیزهای تودرتوی دوره ی پهلوی عبور می کند و به گوشه و کنارهای آن سال های پرفراز و نشیب سرک می کشد، با این تفاوت که ملک پور در این رمان از یک سو به مناسبات موجود میان تئاتری و روشنفکری با قدرت مستقر می پردازد و از سویی دیگر روایتی غیرخطی تر، سیال تر و به همین اندازه خواندنی تر و جذاب تر را از مواجهه ی حاکمان با پدیده ای مدرن به نام تئاتر را به دست می دهد.