کتاب نواندیشان دینی و حکمرانی (در بررسی جریان مسلط سال های ۱۳۵۷-۱۳۳۲)

جریان نواندیشی دینی در میانه دو رویکرد هنجاری و پراگماتیستی قرار دارد. این جریان فکری از سویه پراگماتیستی خود به واقعیتهای جامعه مدرن نظر دارد و بر این اساس کاستیهای خود را می یابد. از سویه هنجاری خود نیز ارزشهایی را که متأثر از دین است حمل میکند. از این رو این جریان تلاش کرده است تا سویه هنجاری خود را که همان اصول و ارزشهای کلی نظام اخلاقی و دینی است با واقعیاتی که با آن مواجه است پیوند دهد.
نواندیشی دینی در این معنا در نقطه تعادل ارزش و واقعیت قرار می گیرد. اما هرگاه این هنجارها به شکل قواعد غیر قابل تغییر و مقدس در آیند و تعادل بر هم بخورد یا ارزشها و هنجارها بر کفه ی واقعیات سنگینی کنند و توانایی تفسیر در وضعیت موجود را از دست بدهند نواندیشی دینی به عنوان یک جریان ،پاسخگو کارکرد خود را از دست داده و به حاشیه رانده میشود.
جریان نواندیشی دینی با توجه به این دو سویه هنجاری و پراگماتیستی اصول حکمرانی مطلوب خود را تعریف کرده و مدعی اعمال آن در نظام حقوق اساسی است.