اگر زنان اجازه مییافتند که با زنانگی خود به الگوی فلسفی تبدیل شوند، آیا زندگی فلسفی همچنان میتوانست یک مقوله باشد؟ یا نسبت به "فیلسوف مرد" انتظارات متفاوتی از "زن فیلسوف" داشتند؟ یا اصلاً ربطی به جنسیت ندارد و این تنها انحراف از مسائل واقعی فلسفه و زندگی با فضیلت است؟