وسط حرف هایم با نرگس، میلاد را، که مدتی است برای فضولی نشسته روبه‌رویم، می‌بینم که بلند می‌شود و می‌رود آشپزخانه بعد، با قابلمه تقلون مادرم و یک قاشق بر می‌گردد می‌نشیند سر جای قبلی.