در داستان های این مجموعه، دوزخ منصحر به فرد روح انسان را به تصویر می کشد...

متن از وضعیتی صحبت می کند که تخیلی در حال مرگ است، اما خود تخیل از این وضع رو به نابودی اش آگاهی کامل دارد.

جایی که ابزار قدرت ناچار کارایی کمتری دارد، نقاب بزرگی از چهره‌ی این جهانگشا‌ی افسانه‌ای تاریخ کنار می‌رود و سیمای انسانی در پیش چشم می‌آید که با همه‌ی تلاش، در شکستن پیله‌ی تنهایی جاه‌طلبانه‌ی خود ناکام می‌ماند

کاری که می‌کنم یاد برادرم می‌افتم و هربار یاد برادرم می‌افتم، می‌فهمم او این کار را بهتر از من انجام داده است...

(برنده جایزه نوبل و برگزیده به عنوان بهترین رمان قرن ژاپن)