هدف نویسنده در کتاب حاضر اثبات این نکته است که شاهنامه فردوسی دارای آبشخوری نوشتاری بوده و مأخذ آن یعنی شاهنامه منثور ابو منصوری نیز به پیروی از سنت کهن خداینامه نویسی، بر اساس آثار نوشتاری تألیف شده است....
آورده اند که قدمت این شاهکار بزرگ ادبی به دو هزار سال قبل می رسد و زبان اصلی آن سانسکریت بوده است، تا اینکه "ابوالمعالی نصرالله منشی" در دوره ی ساسانیان اقدام به بازگردانی آن به فارسی میانه نمود. با وجود اینکه این ترجمه جهت درک بهتر و خوانش روان به صورت آزاد صورت گرفت، اما "ابوالمعالی نصرالله منشی" به مفهوم و محتوای کتاب وفادار ماند و تنها لباسی مناسب از زبان فارسی میانه را به تن آن پوشانید. اکنون ویرایش دیگری از "کلیله و دمنه" در اختیار خوانندگان قرار گرفته است که "بر اساس قدیمی ترین نسخه" از این شاهکار دنیای ادبیات تدوین شده است...